سازمانی خه‌بات ی
کوردستانی
ئێران
موضوع مذاکرات آمریکا و حکومت ایران و مهلت دو ماهه آمریکا به رژیم ایران برای قبولی خواسته های صلح آمیز آمریکا, نیز تهدید حمله نظامی آمریکا در صورت عدم توافق با حاکمیت, باعث ایجاد برخی حواشی در ایران شده است که در این مقاله بسیار کوتاه به چند مورد آن میپردازم. تن دادن رژیم به مذاکره با آمریکا کە بارها آنرا غیر شرافتمندانە و غیر معقول خواندە است، حتی اینکە خامنە ای اذعان داشته کە قبل از او خمینی جلاد نیز باوری بە مذاکرە نداشته است و نیز پس از چندین سال رد کردن آن به صورتی که مانند یک تابو شده بود، شکستن این تابو وجهە و اتوریته واهی و پوشالی رژیم را که تنها برای هوادارانش وجود داشت را کمرنگتر از گذشته و بە سوی زوال کامل برده است. بە گونە ای کە تنها متعصبین کور مغز امکان دارد به آن باور داشته باشند. این عمل رژیم باعث ریزش بیشتر در پیکره رژیم شده و عوامل وابسته به رژیم نیز مانند بسیاری دیگر از مردم بر این باور هستند که آمریکا همان برنامه ای را دنبال میکند که به طرح لیبی نامزد شده و سرنوشت خامنه ای را بمانند غزافی میدانند که به دور از منطق نیست. همچنین موضوع عربستان سعودی که حکومت ایران چندین سال از آن به عنوان حکومتی استبدادی و دیکتاتوری نامبرده و از آن به عنوان فاسد و نا لایق برای حرمین نام برده است, که میبینیم علیرغم تمامی شعارها و تبلیغاتی که بر ضد آل سعود میکردند, خود خامنه ای با نماینده سعودیه دیدار مستقیم کرده است. اما این مستندات هیچکدام دال بر رفورم این حکومت نبوده و نخواهد بود. یکی از اهدافی که رژیم از این دیدارها میخواهد به آن برسد, نام بردن از مجتبی خامنه ای همتراز و همسو با بن سلمان است که امکان دارد رژیم پس از اجبار برای قبول توافقات, از مجتبی خامنه ای برای حفظ خود استفاده کرده و تا پایان دوره ترامپ و جمهوری خواهان مانند مهره ای از آن استفاده کند. یعنی با دادن آزادی های نسبی, عقب نشینی از برخی مواضع خود و مماشات با برخی خواسته های آمریکا, همان سیاست چماق و هویج که اوباما برای رژیم ایران در نظر گرفت را حاکمیت نیز اجرا کند. رژیم ایران از همان بدو به قدرت رسیدن چندین بار استرداد به رفورم کرده است و هر بار وقیحانه تر به اعمال جنایاتش برگشته است. که به عنوان نمونه میتوان به حمله رژیم و جنگ با کوردستان در سال ۱۳۵۸ و شکست رژیم در روز تاریخی ۱۰ آبان, نیز به عقب نشینی سیستماتیک موضعی در انقلاب ژینا اشاره کرد که خود بیانگر آن است که این حکومت به هیچ وجه رفورم نمیپذیرد و تنها برای وقت کشی و پیدا کردن راه فرار از سقوط و بازگشت وحشیانه تر برای سرکوب و اجرای سیاست های ضد بشری خود میکوشد. اما در این میان نقش مردم, اپوزسیون و آلترناتیو مخالف رژیم بیشتر میشود, که باید بیشتر از هر زمان دیگری روشنگری و آگاه سازی کنند تا تیر خلاس بر پیکر منحوس آن رژیم دد منش, جنایتکار و ضد بشری زده شود. بدیهی است که حکومت ایران امروز از هر زمان دیگری ضعیفتر شده و آسیب پذیری بیشتری دارد به همین علت نیز وقت کشی جایز نیست. همگی باید آماده تحولات اساسی در منطقه باشیم و اگر این تحول به منظور خرید وقت باشد, شدیدا باید بر ضد آن ایستاد و خود آن تحولات را رقم بزنیم. اتحاد مردم و اپوزسیون مخالف رژیم نباید مانند درس شب امتحان باشد و حتی هدر دادن لحظه ای برای این امر جایز نمی باشد. نتفه فکری آخوند رفورم پذیر هرگز نباید در ذهن مردم جای بگیرد, چرا که نتیجه آن ناخلفتر از پیش خواهد بود.
